15 lutego b. r. w naszej szkole odbył się, w wykonaniu aktorów Teatru Młodego Pokolenia z Białegostoku,
spektakl teatralny będący inscenizacją dramatu Adama Mickiewicza pt. "Dziady cz. II", lektury omawianej w gimnazjum.
Utwór romantycznego poety przedstawia pogański obrzęd wywoływania dusz zmarłych mieszkańców wioski, który był dość popularny w XIX w. na Litwie. Późnym wieczorem, w wigilię Wszystkich Świętych, ludzie zebrani w cmentarnej kaplicy, pod przewodnictwem Guślarza, wywołują "czyśćcowe duszyczki" oraz udzielają im pomocy, aby zaznały życia wiecznego.
Scenografia spektaklu była dość fragmentaryczna, jednak zgromadzone rekwizyty wprowadziły widzów w tajemniczy i ponury świat dramatu. Kruczoczarne zasłony stanowiły adekwatne tło do przekazywanych treści. Szczególną uwagę przykuwał stół obrzędowy oświetlony kilkoma ogarkami świecy, żeliwny krucyfiks a także księga zaklęć. Uwagę widzów skupiały także kostiumy aktorów- ciemne szaty, ukoloryzowana peruka przewodnika obrzędu a także kapuza, okrywająca głowę i szyję Guślarza oraz skromny i prosty , lecz "proszący o uwagę" strój aktorki, odtwarzającej trzy ważne role zagubionych dusz.
Na uznanie zasługuje rola Guślarza, który profesjonalnie odtwarzał swoją rolę oraz był postacią najbardziej dynamiczną. W zależności do sytuacji, wywołując poszczególne duchy, zmieniał ton głosu i tak: mówił dostojnie i poważnie, w przypadku jednak gdy dusza prosiła o pomoc, wykazywał się troską, a kiedy postać była straszna i mroczna okazywał odwagę i niekiedy lęk.
Zauważalnym mankamentem sztuki był brak dwóch głównych kwestii wypowiadanych przez Kruka i Sowę a także niejednoznaczne przedstawienie widma Złego Pana. Poza tym aktorzy w pełni oddali przesłanie dramatu, jakim jest motyw winy i kary.
Sztuka wywarła na mnie jak najlepsze wrażenie, mimo paru niedociągnięć, o których wspomniałam wcześniej. Aby jednak zrozumieć przekaz spektaklu, widz musiałby wcześniej zapoznać się z treścią dramatu. Mimo to uważam, iż spektakl jest idealnym dopełnieniem lektury i może być powodem do wartościowej dyskusji.
Karolina Zaborowska - kl. IIB